แปดเซียน งานกระเบื้องกังไส สูง 16 นิ้ว

แปดเซียน งานกระเบื้องกังไส สูง 16 นิ้ว

         เป็นงานของเมืองกังไส สั่งผลิตจากช่างผู้ชำนาญด้านงานกังไสจากประเทศจีน

รายละเอียดสินค้า :   

        "แปดเซียน" หรือ โป๊ยเซียน เป็นการออกเสียงในสำเนียงแต้จิ๋วที่คนไทยคุ้นเคยกัน "โป๊ย" หมายถึงเลข 8 ส่วนคำว่า “เซียน” หมายถึงผู้วิเศษตามความเชื่อของจีน แปดเซียนถือเป็นสัญลักษณ์แห่งความสุข ความโชคดี และขออำนวยพรให้มีอายุยืนยาว 

แปดเซียนประกอบไปด้วย :

      1. หลีทิก๊วย หรือหลีเถียไกว่ (ลี้ทิไกว้) ถือไม้เท้า และสะพายน้ำเต้าเป็นสัญลักษณ์มงคล เป็นเซียนแห่งยาและการรักษาโรคภัยไข้เจ็บ

      2. จางกั่วเหลา (เตียก้วยเล่า) ถือกระบองไม้ไผ่เป็นสัญลักษณ์มงคล เป็นเซียนแห่งความมั่นคง ความมีอายุยืน สุขภาพดี

      3. หันเซียงจื่อ (ฮั่งเซียงจื้อ) ถือขลุ่ยเป็นสัญลักษณ์มงคล เป็นเซียนแห่งการพยากรณ์ ผู้หยั่งรู้ และการดนตรี

      4. หลันไฉ่เหอ (หน่าไฉฮั้ว) ถือกระเช้าดอกไม้เป็นสัญลักษณ์มงคล เป็นเซียนแห่งบุปผชาติ ความอุดมสมบูรณ์ 

      5. เหอเซียนกู (ฮ้อเซียนโกว) ถือดอกบัวเป็นสัญลักษณ์มงคล เซียนแห่งความดีงาม กตัญญู

      6. จงหลีเฉวียน (หั่งเจ็งลี้) ถือพัดเป็นสัญลักษณ์มงคล เป็นเซียนแห่งโชคลาภ การบริการ กิจการและการปกครอง

      7. เฉากว๋อจิ้ว (เฉ่าก๊กกู๋) ถือกรับเป็นสัญลักษณ์มงคล เป็นเซียนแห่งตำแหน่ง ยศถาบรรดาศักดิ์ ราชการและความซื่อสัตย์

      8. หลี่ว์ท่งปิน (ลื่อท่งปิง) ถือสะพายกระบี่ และถือแส้จามรเป็นสัญลักษณ์มงคล เป็นเซียนแห่งธุรกิจการค้า อุตสาหกรรม ปัญญาชน

ขนาด : ความสูง 16 นิ้ว ลึก 6 นิ้ว หน้ากว้าง 7 นิ้ว

น้ำหนักโดยประมาณ : 23.1 กิโลกรัม 

        **เนื่องด้วยสินค้าไม่สามารถจัดส่งผ่านไปรษณีย์ได้ ทางเราแนะนำให้คุณลูกค้า เลือกวิธีการจัดส่งสินค้าแบบ "ขนส่งเอกชน" เท่านั้น จัดส่งรวดเร็วภายใน 1-3 วัน โดยทางเรามีการรับประกันสินค้าแตกหักหรือชำรุดให้คุณด้วย

       ข้อมูลเพิ่มเติมและราคาสินค้า ติดต่อร้านเทียนเฉิง แกลลอรี่

โทร  :  081-401-8468 , 081-659-6128

ภาพจากซ้าย - ขวา

ภาพจากซ้าย - ขวา

_________________________________________

แปดเซียน

        " แปดเซียน " หรือโป๊ยเซียน คำว่า “โป๊ย” หมายถึงเลข 8 ส่วนคำว่า “เซียน” ก็คือผู้วิเศษตามความเชื่อของจีน คติความเชื่อเรื่องแปดเซียนเป็นความเชื่อของลัทธิเต๋า เป็นกลุ่มเทพเจ้าที่รวมตัวกัน 8 องค์ เชื่อว่าบูชาแปดเซียนจะทำให้ชีวิตมีความสุข ความอุดมสมบูรณ์ และความโชคดี 

หลีทิก๊วย หรือหลีเถียไกว่ (ลี้ทิไกว้) ถือไม้เท้า และสะพายน้ำเต้า

        เป็นเซียนแห่งยาและการรักษาโรคภัยไข้เจ็บ เดิมแซ่หลี่ ชื่อหนิงเอี๋ยง หรือหงซุ่ย กำเนิดเมื่อวัน 10 ค่ำ เดือน 7 สมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันตก รูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาดี สติปัญญาเฉลียวฉลาด เห็นว่าอำนาจวาสนา ลาภยศสรรเสริญ สมบัติพัสถาน ล้วนเป็นมายาดุจเมฆหมอกลอยกลางอากาศ ไม่นานก็จางหาย เมื่อพิจารณาเห็นสัจธรรมนั้นจึงสละทางโลกไปบำเพ็ญพรตจนสามารถถอดกายทิพย์และวิญญาณออกจากร่าง

        วันหนึ่งต้องไปเข้าเฝ้าอาจารย์ที่เขาหัวซาน จึงจะไปแต่กายทิพย์ ส่วนร่างฝากศิษย์ให้ดูแล สั่งว่าถ้าเกิน 7 วันยังไม่กลับให้เผาร่างได้เลย ระหว่างนั้นมารดาศิษย์ป่วยหนัก ทางบ้านมาส่งข่าวให้รีบกลับ ศิษย์ไม่อาจทนอยู่ได้จึงนำร่างไปเผาในวันที่ 6 ท่านกลับมาในวันที่ 7 ไม่พบศิษย์ ไม่เห็นร่างตน ก็เข้าใจ แต่ไม่เคืองกระไร ไปเข้าร่างขอทานขาพิการที่เพิ่งเสียชีวิต ร่างใหม่ของท่านจึงขาพิการข้างหนึ่ง เวลาเดินใช้ไม้เท้าเหล็กค้ำ คนเรียกว่า ทิก้วยลี้

----------------------------------------

จางกั่วเหลา (เตียก้วยเล่า) ถือกระบองไม้ไผ่

        เป็นเซียนแห่งความมั่นคง ความมีอายุยืน สุขภาพดี ท่านเป็นจิตรกรอยู่ในสมัยถัง แซ่จาง ชื่อกั๋ว กำเนิดวัน 23 ค่ำ เดือน 11 เป็นนักพรตผู้ไปไหนมาไหนกับลาเผือกที่ขี่โดยหันหน้าไปทางหางลา เหมือนบัณฑิตคนหนึ่งที่ประชดว่าบ้านเมืองสับสนวุ่นวายจนคนงุนงงถึงขั้นขี่ลากลับหลัง ลาของเจียงกั๋วเล้ายามไม่ใช้เก็บพับได้ดังกระดาษ เมื่อจะขี่ก็เอาน้ำพ่นเป็นลาตัวเป็นๆ ดังเดิม ตำนานหนึ่งว่า พญาค้างคาวเผือกจำศีลบำเพ็ญเพียรโดยกินแสงอาทิตย์แสงจันทร์และอยู่ในถ้ำจนสำเร็จเป็นเซียน กลายร่างเป็นชายชราผิวพรรณผ่องใสแข็งแรงคือเจียงกั๋วเล้า แปลว่าผู้ชนะความแก่

----------------------------------------

หันเซียงจื่อ (ฮั่งเซียงจื้อ) ถือขลุ่ย

        เป็นเซียนแห่งการพยากรณ์ ผู้หยั่งรู้ และการดนตรี ชื่อต้นว่าเสียง แซ่หัน (ฮั่น) กำเนิดเมื่อวัน 9 ค่ำ เดือน 11 ราชวงศ์ถัง กำพร้าพ่อแม่มาอยู่กับหันอวี้ ผู้เป็นอาซึ่งเป็นขุนนางชั้นผู้ใหญ่ นิสัยรักสันโดษ ชอบปลีกวิเวก นั่งสมาธิบำเพ็ญเพียร ไม่ยินดียินร้ายกับตำแหน่งหน้าที่ราชการอย่างคนอื่นในตระกูล วันหนึ่งท่านลื่อตงปินมาโปรดจนบำเพ็ญสำเร็จเป็นเซียน ทั้งยังกตัญญู โปรดหันอวี้ให้ละทิ้งตำแหน่งขุนนางมาบำเพ็ญธรรม ใช้เวลาถึง 9 ปีจึงสำเร็จ

----------------------------------------

หลันไฉ่เหอ (หน่าไฉฮั้ว) ถือกระเช้าดอกไม้

        เป็นเซียนแห่งบุปผชาติ ความอุดมสมบูรณ์ ถือเอาวัน 25 ค่ำ เดือน 6 เป็นวันกำเนิด สมัยราชวงศ์ถังตอนต้น เมื่ออายุได้ 14 รับประทานผลไม้วิเศษทำให้หน้าตาผิวพรรณคงอยู่แบบนั้นตลอดกาล ชอบใส่เสื้อผ้าขาด รองเท้าข้างเดียว ถือกรับเที่ยวร้องเพลงสุภาษิตเตือนใจคนขอทานเรื่อยไป ได้เงินก็เอามาร้อยเป็นพวงลากไป เชือกขาดเงินหลุดหายก็ไม่นำพา เงินเหลือกินนำไปแจกจ่ายคนจน หน้าร้อนใส่เสื้อหนา หน้าหนาวใส่เสื้อตัวเดียวนอนบนหิมะ ต่อมาทิก้วยลี้และฮั่นจงหลีมาชวนไปบำเพ็ญเพียรจนสำเร็จเป็นเซียน

----------------------------------------

เหอเซียนกู (ฮ้อเซียนโกว) ถือดอกบัว

        เทพีหนึ่งเดียว เซียนแห่งความดีงาม กตัญญู เป็นเกษตรกรรมเดิมชื่อ ฮ่อค้วง กำเนิดวัน 10 ค่ำ เดือน 4 สมัยราชวงศ์ถัง นางอ่อนโยน รักสงบ ใจบุญ ฉลาด วันหนึ่งได้กินผลท้อที่ลื่อตงปินให้แล้วไม่หิวอีก ทั้งทำนายโชคชะตาผู้คน ต่อมาเทพเข้าฝันบอกให้กินผงแร่ไมคา ทำให้ไม่เจ็บไข้ เนื้อตัวเบา เดินเหินได้รวดเร็วเหมือนเหาะ เมื่อทำตาม ฝันปรากฏเป็นจริง

        วันหนึ่งทิก้วยลี้กับหลันไฉ่เหอมาแนะนำวิธีปฏิบัติสมาธิ บำเพ็ญเพียร ตลอดจนเวทมนตร์ต่างๆ จากนั้นนางขึ้นเขาลงเขาไปกลับรวดเร็วแบบเซียน และเก็บผลไม้ฝากมารดาทุกครั้ง นางสำเร็จเป็นเซียนเมื่ออายุ 14 ช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยากด้วยมนต์และคำพยากรณ์ เสียงกล่าวขานถึงความเป็นผู้วิเศษร่ำลือไปถึงวัง พระนางบูเช็กเทียนส่งคนไปเชิญมาเฝ้า แต่ระหว่างทางนางหายตัวไป ภายหลังมีผู้พบเห็นนางขี่เมฆอยู่บนฟ้า

----------------------------------------

จงหลีเฉวียน (หั่งเจ็งลี้) ถือพัดเป็นสัญลักษณ์มงคล

        เป็นเซียนแห่งโชคลาภ การบริการ กิจการและการปกครอง เดิมแซ่จงหลี ชื่อเฉวียน กำเนิดเมื่อวัน 15 ค่ำ เดือน 4 สมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันตก เลยเรียกกันว่า ฮั่นจงหลี วันที่เกิดมีแสงสว่างจ้าไปทั่ว และเป็นทารกลักษณะดี คือ รูปร่างสูงใหญ่ อ้วน หน้าผากกว้าง ขนคิ้วดกยาว จมูกใหญ่ ครบเจ็ดวันจึงร้องไห้ เมื่อเจริญวัยขึ้นเป็นคนเฉลียวฉลาด ความจำแม่นยำ เชี่ยวชาญเพลงอาวุธและเรียนตำราพิชัยสงครามลึกซึ้ง ได้เป็นแม่ทัพรบชนะศึกหลายครั้ง แต่คราวนำทัพไปปราบกบฏคนฮวนกลับพ่ายยับเยิน ตัวเขาหนีรอดเข้าไปในหุบเขา ได้พบนักพรตชรา ว่ากันว่าคือ ทิก้วยลี้ รับถ่ายทอดเคล็ดบำเพ็ญธรรม และบำเพ็ญเพียรจนสำเร็จเป็นเซียน

----------------------------------------

เฉากว๋อจิ้ว (เฉ่าก๊กกู๋) ถือกรับเป็นสัญลักษณ์มงคล

        เป็นเซียนแห่งตำแหน่ง ยศถาบรรดาศักดิ์ ราชการและความซื่อสัตย์ เดิมชื่อเชาจิ่งซิว เป็นน้องชายของเชาฮองเฮาแห่งราชวงศ์ซ่ง กำเนิดวัน 15 ค่ำ เดือน 7 เป็นคนเที่ยงตรง มีเมตตา รักสงบ ท่านขึ้นเขาบำเพ็ญเพียร ได้พบฮั่นจงหลีและลื่อตงปิน ตงปินถามว่า ทำความเพียรเพื่อประโยชน์ใด เชาก๊กกู๋ตอบว่า ต้องการญาณตบะ ตงปินถามต่อ ธรรมที่ท่านบำเพ็ญอยู่ที่ใด เชาก๊กกู๋ชี้นิ้วขึ้นฟ้า ตงปินถามว่า ฟ้าอยู่ที่ใด เชาก๊กกู๋ชี้ที่หัวใจ ฮั่นจงหลีจึงว่า สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ ใจคือตบะ ตบะคือใจ บัดนี้ท่านค้นพบแล้ว จากนั้นเซียนทั้งสองจึงถ่ายทอดมรรควิธีให้กระทั่งสำเร็จเป็นเซียน

----------------------------------------

หลี่ว์ท่งปิน (ลื่อท่งปิง) ถือสะพายกระบี่ และถือแส้จามร

        เป็นเซียนแห่งธุรกิจการค้า อุตสาหกรรม ปัญญาชน เกิดวัน 14 ค่ำ เดือน 6 สมัยราชวงศ์ถัง เป็นคนกระหม่อมสูง หูยาว คิ้วยาว ตายาว จมูกใหญ่กลม แก้มเป็นพวง ปากกว้าง คอยาว สูงแปดฟุตกับสองนิ้ว ความจำเป็นเลิศ เป็นจินตกวี เฉลียวฉลาด แต่สอบจิ้นซื่อตก 2 ครั้ง ในวัย 64 ท่องเที่ยวพเนจร ได้พบฮั่นจงหลี สนทนาธรรมกันถูกอัธยาศัย ตงปินถอนใจว่าชีวิตช่างอาภัพ สอบจิ้นซื่อไม่ได้สักครั้ง ฮั่นจงหลีจึงให้หมอนใบหนึ่งไปนอนหนุน กล่าวว่าจะทำให้สมหวัง

        ตงปินหนุนหมอนหลับไป ขณะเจ้าของโรงเตี๊ยมกำลังนึ่งข้าวอยู่ เขาฝันเห็นชีวิตขึ้นๆ ลงๆ เปลี่ยนแปลงมากมาย สอบได้จิ้นซื่อ เป็นนายอำเภอ เลื่อนตำแหน่งหลายครั้ง เป็นแม่ทัพ มีอำนาจวาสนา มั่งมีศรีสุข เป็นอัครมหาเสนาบดี ต่อมาถูกปลดจากตำแหน่ง ตกระกำลำบาก เมื่อตื่นขึ้นฮั่นจงหลีกล่าวว่าข้าวยังไม่สุก ฝันจบชั่วชีวิต ซึ่งชีวิตคนก็เป็นเช่นนี้ แม้ประสบสุขก็ไม่น่ายินดี ประสบทุกข์ก็ไม่น่าเสียใจ ตงปินปลงตก ละกิเลส ปวารณาเป็นศิษย์ตามไปบำเพ็ญเพียรที่เขานกกระเรียนจนสำเร็จเป็นเซียน

มุมมองด้านข้างของเทพแปดเซียน

 แปดเซียนถือเป็นสัญลักษณ์แห่งความสุข ความโชคดี และขออำนวยพรให้มีอายุยืนยาว